Δεν υπάρχει ένας και μοναδικός ορισμός της οικονομικής ανάπτυξης που μπορεί να θεωρηθεί ικανοποιητικός. Θα μπορούσαμε όμως να δώσουμε ένα περιληπτικό ορισμό της έννοιας της οικονομική ανάπτυξης όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς σύμφωνα και με τις διακηρύξεις των πολιτικών μας για οικονομική ανάπτυξη.
Ο όρος οικονομική ανάπτυξη αναφέρεται στην αύξηση της πραγματικής παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών σε μία οικονομία με την πάροδο του χρόνου. Αποτέλεσμα τις οικονομικής ανάπτυξης είναι η ενίσχυση του βιοτικού επιπέδου, η επίτευξη της πλήρους απασχόλησης, η δημιουργία συνθηκών κατάλληλων για οικονομική και κοινωνική πρόοδο, η αύξηση του Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήματος, (Α.Ε.Π.) και αύξηση του κατά κεφαλή εισοδήματος.
Με τα σημερινά όμως δεδομένα οι οικονομίες τόσο της Ελλάδος όσο και της Κύπρου είναι σε ελεύθερη πτώση και τίποτα δεν φαίνεται ικανό να τις αναχαιτίση Με δεδομένο λοιπόν την κατάσταση αυτή εάν δεν αναχαιτιστεί αυτή η κατρακύλα κανείς δεν δικαιούται να μιλά για οικονομική ανάπτυξη .
Δύο άλλα στοιχεία, ίσος και τα σοβαρότερα είναι από ποιο σημείο θα αρχίσει η οικονομική ανάπτυξη και με τι ρυθμούς θα τρέχει αυτή. Γιατί ας υποθέσουμε ότι ο βασικός μισθός είναι τα 500- 700 ευρό (που εκεί θα κατέβει) και η ανεργία πέσει στα κανονικά επίπεδα ,με τέτοιους μισθούς για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη μιας Ευρωπαϊκής Χώρας μέλος της Ευροζώνης αλλά για ανάπτυξη μιας τριτοκοσμικής Χώρας. Πηγή εφημερίδα Διαφάνεια Κ.Β.
Η οικονομική γερμανική εφημερίδα Handelsblatt προβάλλει από την στήλη της «Είναι αλήθεια ότι…» το ερώτημα αν η κυπριακή οικονομία οδηγείται στην καταστροφή.
Στον υπότιτλο διαβάζουμε: «Η τρόικα ζητά από την Κύπρο απερίφραστα σε απόρρητο έγγραφο να οδηγήσει την οικονομία της σε ύφεση, όπως ακριβώς έγινε στην Ελλάδα». Και η εφημερίδα επισημαίνει: «Ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ Ολιβιέρ Μπλανσάρ παραδέχθηκε δημόσια ότι η λιτότητα που επέβαλε το Ταμείο στον ευρωπαϊκό νότο προκάλεσε οικονομική καταστροφή. Παρ' όλα αυτά η εφαρμογή της λιτότητας συνεχίζεται. Η πρόσφατη «συμφωνία» της τρόικας στην Κύπρο δείχνει ότι η ύφεση δεν είναι απλώς «ατύχημα», αλλά μέρος συγκεκριμένου προγράμματος. Η κυπριακή κυβέρνηση θα πρέπει, σύμφωνα με τις επιταγές της τρόικας, να προχωρήσει σε δημοσιονομική εξυγίανση ισάξια με το 7% του ΑΕΠ. Στη συμφωνία αναφέρεται με απλά λόγια ότι «αν δεν αποδώσει η λιτότητα η κυβέρνηση θα πρέπει να προχωρήσει σε ακόμα περισσότερες περικοπές».
Η καθοδική πορεία της οικονομίας δεν μπορεί να είναι προς το συμφέρον των δανειστών. Η ύφεση θα δυναμιτίσει την αποπληρωμή των πιστώσεων και θα οδηγήσει σε νέο δανεισμό. Δύο λόγοι υπάρχουν για την τακτική αυτή, πιστεύει ο συντάκτης του άρθρου. Είτε στόχος είναι η εξασθένηση του εθνικού κράτους και η μεταφορά κυριαρχικών δικαιωμάτων στις Βρυξέλλες, είτε συμβαίνει αυτό που περιγράφει στο βιβλίο του «Showdown» ο Ντιρκ Μίλερ, ότι στόχος είναι η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της Κύπρου από τρίτους με ελάχιστο κόστος. Η Λευκωσία θα πρέπει να καταθέσει στην τρόικα προς έγκριση σχέδιο εκποίησης των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης. Και επειδή οι διαπραγματεύσεις γίνονται κεκλεισμένων των θυρών δεν θα μάθουμε ποτέ ποια συμφέροντα εκπροσωπεί η τρόικα.
1/02/2014
Μια ανατομα της κατaρρευσης του κοινωνικοy κρaτους
Μια ανατομία της κατάρρευσης του κοινωνικού κράτους χωρίς παρωπίδες και αγκυλώσεις. Η «εξισωτική μεταρρύθμιση» που σκιαγραφείται εδώ δεν προτείνεται ως το κλειδί για όλες τις πόρτες και δεν πρόκειται να λύσει τις εκατοντάδες των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Κύπρος είναι όμως μια συμβολή στην ανασυγκρότηση της κοινωνικής πολιτικής, ακόμη και εν μέσω λιτότητας. Με την πεποίθηση ότι ένα σύγχρονο, βιώσιμο και αποτελεσματικό κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας είναι ένα από τα συστατικά της όχι και τόσο μυστικής συνταγής που μπορεί να επιτρέψει σε μια χώρα να βγει από την κρίση με την κοινωνία όρθια.
Από το 2012 ήταν αναπόφευκτο η λιτότητα για τη μείωση των ελλειμμάτων να διαδεχθεί τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό ήταν επίσης αναπόφευκτο να οδηγήσει σε περικοπές δαπανών και σε μεταρρυθμίσεις προγραμμάτων. Αυτό που δεν ήταν καθόλου αναπόφευκτο ήταν οι περικοπές και οι μεταρρυθμίσεις να πάρουν τη μορφή που τελικά πήραν. Υπάρχει τεράστια απόσταση μεταξύ περικοπών που διορθώνουν υπερβολές, εκλογικεύοντας την παραγωγή κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών, και «περικοπών» που στερούν ζωτικούς πόρους από τα άτομα και τις οικογένειες που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη• όπως υπάρχει τεράστια απόσταση μεταξύ μεταρρυθμίσεων που ανεβάζουν τον δείκτη κοινωνικής προστασίας, εξοικονομώντας ταυτόχρονα πόρους που σήμερα σπαταλώνται, και «μεταρρυθμίσεων» που σχεδιάζονται με βασικό στόχο να περισώσουν στις νέες συνθήκες όσο περισσότερα γίνεται από τα προνόμια της προηγούμενης περιόδου.
Είμαστε αντιμέτωποι με ένα μεγάλο παράδοξο. Από τη μια, η οξύτατη οικονομική κρίση κλείνει επιχειρήσεις, καταστρέφει θέσεις εργασίας, μειώνει μισθούς και εισοδήματα. Η απότομη άνοδος της ανεργίας και η υποχώρηση των οικογενειακών εισοδημάτων απειλεί ακόμη δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά με το φάσμα της φτώχειας. Με άλλα λόγια, ποτέ άλλοτε στη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου δεν είχαμε τόση ανάγκη για κοινωνική προστασία. Από την άλλη, ευνοώντας αποσπασματικές λύσεις, θέτοντας το μερικό συμφέρον (της ομάδας) πάνω από το γενικό (της κοινωνίας), εμποδίζοντας τις ώριμες μεταρρυθμίσεις, φροντίσαμε να έχουμε σήμερα ένα σύστημα κοινωνικής προστασίας κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των ισχυρών ομάδων, αλλά εντελώς ακατάλληλο και ανέτοιμο να αντιμετωπίσει τις κοινωνικές συνέπειες της κρίσης. Η ζήτηση και η προσφορά κοινωνικής προστασίας είναι επικίνδυνα «εκτός συγχρονισμού».
Το παράδοξο αυτό δεν φαίνεται να έχει συνειδητοποιηθεί από την κυβέρνηση, ούτε από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ούτε από τα συνδικάτα, ούτε από τον Τύπο και επομένως ούτε από την κοινή γνώμη – εκτός βέβαια από εκείνους τους συμπολίτες μας που πέφτουν οι ίδιοι θύματά του. Είναι επείγουσα ανάγκη το παράδοξο αυτό να τεθεί στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης: όχι τόσο για να επιμεριστούν ευθύνες, όσο κυρίως για να βρεθούν λύσεις.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ και ΥΓΕΙΑ
Τον τελευταίο καιρό ζούμε όλοι μας στον πυρετό της οικονομικής κρίσης. Βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από νέα μέτρα για μειώσεις μισθών και αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων, τα ποσοστά ανεργίας πολλαπλασιάζονται, υποβόσκει ο κίνδυνος χρεωκοπίας και το πορτοφόλι μας αδειάζει. Πρόσφατες έρευνες όμως αποκαλύπτουν ότι η οικονομική κρίση βλάπτει σοβαρά, όχι μόνο το πορτοφόλι μας, αλλά και την ψυχική μας υγεία.
Έρευνα που πραγματοποίησε το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης δείχνει ότι η οικονομική κρίση συνδέεται με σημαντική αύξηση των ψυχικών διαταραχών και του αλκοολισμού.
Ιστορικά άλλωστε αποδεικνύεται ότι σε περιόδους πτωτικής οικονομίας, παρουσιάζεται έξαρση σε παθολογικά νοσήματα (π.χ. καρδιοπάθειες), ψυχικές διαταραχές (π.χ. καταθλίψεις, απόπειρες αυτοκτονίας, αγχώδεις διαταραχές) αλλά και σωματοποιημένες ασθένειες (π.χ. πονοκέφαλοι, έλκος).
Πώς όμως εξηγείται αυτό;
Ένας από τους παράγοντες που συμβάλλουν στην ψυχική μας υγεία είναι το αίσθημα ασφάλειας. Σε περιόδους οικονομικής κρίσης, αυτή η αίσθηση ασφάλειας χάνεται. Όλα αλλάζουν και είναι ρευστά. Οι άνθρωποι δυσκολεύονται να διαχειριστούν αυτές τις αλλαγές και νιώθουν ότι χάνουν τον έλεγχο.
Τα συναισθήματα που κυριαρχούν είναι άγχος, φόβος, ανασφάλεια, ανησυχία, νευρικότητα, θυμός, αποδιοργάνωση. Το παρατεταμένο (χρόνιο) άγχος μειώνει τις άμυνες του οργανισμού μας, καθιστώντας μας πιο ευάλωτους σε κάθε είδους ασθένεια (σωματική και ψυχική), ενώ ταυτόχρονα μας οδηγεί βαθμιαία σε μια παθητική κατάσταση απόσυρσης («δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να αντιδράσω»). Οι συνέπειες πολλές. Αμφισβήτηση της αυτοαποτελεσματικότητας, απομόνωση, διατάραξη των κοινωνικών και οικογενειακών σχέσεων και τελικά αύξηση στην συνταγογράφηση ψυχοφαρμάκων.
Και πώς άλλωστε να μην πληγεί, εν μέσω οικονομικής κρίσης, η αυτοεκτίμηση και το αίσθημα αυτοαποτελεσματικότητάς μας, όταν έχουμε γαλουχηθεί σε μια κοινωνία με κύριο motto το «Καταναλώνω άρα Υπάρχω»;
Τα νέα οικονομικά δεδομένα οδηγούν στην κατάρρευση ενός ολόκληρου συστήματος, με το οποίο μπορούσες μέχρι τώρα να διαχειριστείς τα αρνητικά σου συναισθήματα (και τελικά να υπάρξεις) μέσω του καταναλωτισμού. Τώρα που η δυνατότητα του «shopping therapy» περιορίζεται σημαντικά, καλούμαστε περισσότερο επιτακτικά να έρθουμε αντιμέτωποι με την εσωτερική μας πραγματικότητα? έργο δύσκολο και πολλές φορές επώδυνο, καθώς έχουμε μάθει να αυτοπροσδιοριζόμαστε (αλλά και να προσδιορίζουμε τους άλλους) με βάση το «τι έχουμε» και όχι το «τι είμαστε».
Θέτοντας βέβαια το χρήμα στη ρεαλιστική του διάσταση, σαφώς αποτελεί το εισιτήριο μας στην υγεία, την παιδεία, την ψυχαγωγία και πολλές άλλες εκφάνσεις της ζωής μας. Μπορεί τα χρήματα να μην αγοράζουν την ευτυχία, συμβάλλουν όμως σε μεγάλο βαθμό στην ψυχική μας ηρεμία.
Παρόλα αυτά, αν η συνθήκη (οικονομική κρίση) δεν αλλάζει, χρειάζεται να βρούμε τρόπους να είμαστε καλά, υγιείς και ισορροπημένοι μέσα σ? αυτή. Χρειάζεται να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας, σκεφτόμενοι αισιόδοξα και αντικαθιστώντας τον αρνητικό τρόπο σκέψης με έναν περισσότερο ρεαλιστικό. Και δεν μιλάμε για θεωρητική ωραιοποίηση της κατάστασης, αλλά για ανεύρεση πρακτικών λύσεων.
Όταν εστιάζουμε στη λύση πρακτικών προβλημάτων, εντοπίζοντας τις πραγματικές μας ανάγκες και παίρνοντας τα μέτρα μας, αυξάνουμε την αίσθηση ελέγχου.
Αντίθετα, η καταστροφολογία, ο εκ των προτέρων πανικός και η κατασκευή και καλλιέργεια σεναρίων μας αποπροσανατολίζουν από τον εποικοδομητικό σχεδιασμό και τελικά από την επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε. Χρειάζεται δηλαδή να επιβάλλουμε τη λογική σκέψη στη συναισθηματική αντίδραση του άγχους και όχι να «αρρωσταίνουμε» εκ των προτέρων για κάτι που δεν είναι βέβαιο ότι θα συμβεί. Ενδεικτική για τις συνέπειες του «εκ των προτέρων πανικού» είναι μια έρευνα που αποκαλύπτει σε ορισμένες περιπτώσεις πιο έντονα συμπτώματα κατάθλιψης σε υπαλλήλους που ζούσαν υπό την απειλή της απόλυσης, παρά σε όσους πραγματικά απολύθηκαν!
Η οικονομική κρίση λοιπόν μπορεί να είναι λόγος για απελπισία, κατάθλιψη, απομόνωση, γκρίνια, απαισιοδοξία (και σίγουρα μπορεί να προκαλέσει όλα αυτά τα συμπτώματα), μπορεί όμως να είναι και μια ευκαιρία για προσωπική αυτοεξέταση και συνολική αναθεώρηση. Μοιάζει η στιγμή να είναι ιδανική για να επανεξετάσουμε το σύστημα αξιών μας, βάση του οποίου αξιολογούσαμε μέχρι σήμερα τον εαυτό μας και το περιβάλλον μας. Αυτό που τελικά καταφέραμε με το υπάρχον σύστημα αξιών είναι να γεμίσουμε κατάθλιψη τα σπίτια μας δουλεύοντας ατελείωτες ώρες, σε ένα αέναο κυνήγι απόκτησης υλικών αγαθών που ποτέ δεν είναι αρκετά.
Οι νέοι μαθαίνουν ότι το χρήμα ανοίγει τις κλειστές πόρτες? κατηγοριοποιούμε τους ανθρώπους βάση του χρήματος, η φιλία γίνεται δημόσιες σχέσεις. Ίσως είναι καιρός λοιπόν, και με αφορμή την οικονομική αυτή κρίση, να ξεχάσουμε τους παλιούς όρους κοινωνικής αναγνώρισης, χρήμα και εξουσία (ακριβά αυτοκίνητα, πολυτελή σπίτια, μοδάτα ρούχα) και να εξαρτήσουμε την αυτοπεποίθησή μας σε άλλες αξίες. Στις εσωτερικές μας κατακτήσεις, την πνευματική καλλιέργεια, την ηθική, τους φίλους, την οικογένεια, τον εσωτερικό κόσμο.
Πώς όμως μπορούμε να είμαστε καλά μέσα σε αυτό το διάχυτο κλίμα κατήφειας, μιζέριας και απαισιοδοξίας που επικρατεί; Η λύση φαίνεται να είναι η επιστροφή στις ανθρώπινες σχέσεις. Ας ακούσουμε τον συνάνθρωπό μας. Ας συγκεντρωθούμε με φίλους. Ας μιλήσουμε και ας ανοιχτούμε ο ένας στον άλλο. Οι φίλοι είναι ευεργετικοί για την ψυχική μας υγεία. Μας βοηθούν να μειώσουμε τα επίπεδα άγχους, απλά προσφέροντάς μας μια εγκάρδια συνομιλία. Η ζωή δεν έχει μόνο υλικά πράγματα.
Ας επενδύσουμε σε αυτά που μας γεμίζουν και μας ευχαριστούν. Ακόμη κι αν δεν έχουμε αρκετά χρήματα για να βγούμε έξω, μπορούμε να προσκαλέσουμε κόσμο στο σπίτι, να μαγειρέψουμε ή να πιούμε ένα κρασί. Έτσι ίσως έρθουμε και πιο κοντά απ? ότι σε ένα μέρος με δυνατή μουσική, όπου είναι δύσκολο ακόμα και να μιλήσουμε, πόσο μάλλον να επικοινωνήσουμε ουσιαστικά.
Μπορούμε να διαβάσουμε ένα βιβλίο.
Να ανακαλύψουμε λίγο παραπάνω τη φύση, να περπατήσουμε, να χρησιμοποιήσουμε το ποδήλατο αντί για το αυτοκίνητο.
Ας επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους μας από ατομικά ωφελιμιστικούς σε συλλογικά στραμμένους. Η συμμετοχή σε συλλογικές δράσεις και εθελοντικές δραστηριότητες μειώνει τα συναισθήματα φόβου και άγχους και αυξάνει την αίσθηση ελέγχου και συντροφικότητας.
Ας συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε όλοι ταξιδιώτες στο ίδιο καράβι και έχουμε ανάγκη από αλληλοβοήθεια. Το να ενδιαφερθούμε για τον διπλανό μας, για την επόμενη γενιά, μπορεί να μας προσφέρει ανακούφιση, όχι στην τσέπη αλλά στην ψυχή, κάτι που η μέχρι πρότινος οικονομική μας ευμάρεια δεν κατάφερε να μας προσφέρει. Η κρίση είναι μια ευκαιρία για εσωτερικές και κοινωνικές αλλαγές. Ας την εκμεταλλευτούμε θετικά!
προταση του ολι ρεν το κουρεμα
Πρόταση του Ευρωπαίου επιτρόπου για Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις Όλι Ρεν ήταν το «κούρεμα» καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες, σύμφωνα με τον ευρωβουλευτή των Σοσιαλιστών της Γαλλίας Λιεμ Χοάνγκ Νγκοκ.
Ο Γάλλος ευρωβουλευτής είναι εκ των εισηγητών της έκθεσης που ετοιμάζει η Επιτροπή Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τον τρόπο δράσης της τρόικας και συμμετέχει στην αποστολή που βρίσκεται στην Κύπρο για σειρά επαφών. Ο κ. Νγκοκ ανέφερε ότι η διάσωση των κυπριακών τραπεζών με ίδια μέσα συζητήθηκε αρχικά από την κυπριακή
κυβέρνηση και μετέπειτα στα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες. Απαντώντας σε ερώτηση, ο Γάλλος ευρωβουλευτής διευκρίνισε ότι η κυπριακή κυβέρνηση δεν γνώριζε εκ προοιμίου ποια θα ήταν η τελική λύση.
Ευθύνες στις κυβερνήσεις των κρατών-μελών του Eurogroup για την εξάπλωση της οικονομικής κρίσης στην Ευρωζώνη καταλόγισε ο Φιλανδός ευρωβουλευτής των Φιλελευθέρων Νιλς Τόρβαλντς, ο οποίος συμμετέχει στην αντιπροσωπεία που επισκέπτεται την Κύπρο.
Είπε ότι, αν οι πολιτικοί αντιμετώπιζαν εγκαίρως τα προβλήματα, δεν θα φθάναμε στα σημερινά χάλια. Για την Κύπρο ο Φιλανδός ευρωβουλευτής ανέφερε ότι πληρώνει και το τίμημα από τα λάθη των πολιτικών, οι οποίοι δεν μπορούσαν να διαγνώσουν το βάθος του προβλήματος στην Ελλάδα και τις επιπτώσεις που θα είχε στην κυπριακή οικονομία.
ξεπουλημα
Με 30 ψήφους υπέρ και 26 κατά η Ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσώπων ενέκρινε το νομοσχέδιο για τις αποκρατικοποιήσεις που κατέθεσε η κυβέρνηση.
Υπέρ ψήφισαν ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ, ΕΥΡΩΚΟ και ο ανεξάρτητος βουλευτής Ζαχαρίας Κουλίας, ενώ εναντίον τάχθηκαν ΑΚΕΛ, ΕΔΕΚ, Οικολόγοι και Συμμαχία Πολιτών. Δεν υπήρξε καμία αποχή.
Με την ψήφιση του νομοσχεδίου ανοίγει ο δρόμος για την εκταμίευση της επόμενης δόσης του δανείου προς την Κύπρο.
τα οικονομικα μετρα του 2014
Μέτρα συνολικής αξίας 270 εκατ. ευρώ καλείται να εφαρμόσει από το νέο έτος η κυπριακή κυβέρνηση για να πετύχει τους δημοσιονομικούς στόχους του προγράμματος στήριξης. Σύμφωνα με του πιστωτές τα μέτρα αυτά, δέκα στο σύνολο, η Κύπρος θα καταφέρει να περιορίσει το πρωτογενές έλλειμμα στο 3,1% του ΑΕΠ ενώ το δημοσιονομικό έλλειμμα - περιλαμβάνει και τους τόκους - θα φθάσει το 8,4% του ΑΕΠ.
Τα μέτρα περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων μικρές μειώσεις μισθών και αύξηση του ΦΠΑ και του φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα κατά 5 σεντ.
Στα μέτρα για μείωση των δαπανών περιλαμβάνονται:
-Η μείωση των συνολικών δαπανών για τις κοινωνικές μεταβιβάσεις, κατά τουλάχιστον 28,5 εκατ. ευρώ μέσω του εξορθολογισμού και καλύτερης στόχευσης του επιδόματος τέκνου και της φοιτητικής χορηγίας και κατάργηση των παροχών κοινωνικής συνοχής που παρέχονται από τις υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας. -Η εφαρμογή περαιτέρω μείωσης 3% των απολαβών των εργαζομένων και συνταξιούχων του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα. -Καθιέρωση τέλους για μηνιαίες κάρτες για τη χρήση των δημόσιων μέσων μεταφοράς από τους φοιτητές και τους συνταξιούχους. -Εισαγωγή διαρθρωτικών μέτρων στο εκπαιδευτικό σύστημα. Στα μέτρα περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, η μείωση του αριθμού των αποσπασμένων στο υπουργείο παιδείας και πολιτισμού και η απομάκρυνση της αναλογίας 1:1,5 διδακτικού χρόνου από τα απογευματινά σχολεία γενικής, τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης. Περιλαμβάνεται επίσης η διδακτική έκπτωση που προσφέρεται σε όσους διδάσκουν σε δύο ή περισσότερες εκπαιδευτικές περιφέρειες και η μείωση του κόστους για απογευματινά και βραδινά προγράμματα.
Τα μέτρα για αύξηση των εσόδων το 2014 περιλαμβάνουν:
-Την επέκταση της εφαρμογής της προσωρινής εισφοράς επί των ακαθάριστων αποδοχών και των συντάξεων των εργαζομένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα μέχρι το 2016. Για μισθό έως 1.500 ευρώ δεν θα υπάρξει αποκοπή, από 1.501 ευρώ μέχρι 2.500 ευρώ 2,5%, από 2.501 ευρώ μέχρι 3.500 ευρώ 3% και πάνω από 3.501 ευρώ 3,5%. -Αύξηση του βασικού συντελεστή ΦΠΑ από 18% το 2013 σε 19% το 2014. -Αύξηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης στα καύσιμα κατά 0,05 ευρώ. -Αύξηση των εισφορών από 1.1.2014 των μισθωτών και των εργοδοτών κατά 1 ποσοστιαία μονάδα για τις συντάξιμες αποδοχές, δηλαδή 0,5 της εκατοστιαίας μονάδας από τους υπαλλήλους και 0,5 της εκατοστιαίας μονάδας από τους εργοδότες και 1 ποσοστιαία μονάδα σε περίπτωση των αυτοαπασχολουμένων. -Μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος για τα μηχανοκίνητα οχήματα με ισχύ από το δημοσιονομικό έτος 2014.
δντ: εκτοξευση του δημοσιου χρεουσ
Κίνδυνο εκτόξευσης του κυπριακού δημόσιου χρέους στο 170% του ΑΕΠ εντοπίζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σε περίπτωση που δεν επαληθευτούν οι μακροοικονομικές του εκτιμήσεις.
Το ΔΝΤ υπολογίζει ότι το δημόσιο χρέος θα φθάσει μέχρι το 126% του ΑΕΠ τα επόμενα χρόνια, προτού αρχίσει να υποχωρεί, όμως μία βαθύτερη ή πιο μακρά ύφεση μπορεί να οδηγήσει το χρέος στα επίπεδα του 130-145% του ΑΕΠ μέχρι το 2020,αναφέρει στην έκθεση του το ΔΝΤ. Μια τέτοια εξέλιξη, σε συνδυασμό με χειρότερες δημοσιονομικές επιδόσεις, θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα μη βιώσιμο χρέος της τάξης του 160% του ΑΕΠ, αναφέρει.
Σε περίπτωση μάλιστα που στις μακροοικονομικές και δημοσιονομικές προκλήσεις προστεθούν και πρόσθετες – μη προβλεπόμενες – κεφαλαιακές ανάγκες των συνεργατικών τραπεζών, το χρέος μπορεί να φθάσει ακόμα ψηλότερα. Σε μια τέτοια περίπτωση, το σοκ θα ξεπεράσει το “μαξιλάρι” του προγράμματος και θα φθάσει το 170% του ΑΕΠ μέχρι το τέλος του προγράμματος, προτού πέσει στο πολύ υψηλό επίπεδο του 150% μέχρι το 2020.
“Τέτοιες εξελίξεις ενδεχομένως να συνεπάγονται πρόσθετα χρηματοδοτικά μέτρα και δεσμεύσεις από τους Ευρωπαίους εταίρους, για διασφάλιση της βιωσιμότητας του κυπριακού χρέους”, αναφέρεται.
Επιπλέον, δεδομένων των σημαντικών πληρωμών που πρέπει να γίνουν μετά το τέλος του προγράμματος, όπως η αποπληρωμή του χρέους από τη Λαϊκή, ύψους 2,3 δισ. ευρώ και επιπλέον 5,6 δισ. ευρώ που πρέπει να πληρωθούν εντός του 2016-2020, ίσως να χρειαστούν επιπρόσθετοι “επίσημοι” - δηλαδή, διακρατικοί – πόροι σε περίπτωση που η Κύπρος δεν καταφέρει να επιστρέψει στις αγορές.